Rinne mo chara dílis cinneadh cróga a baile sa Rómáin a fhágáil agus bogadh go dtí an Fhrainc le haghaidh rud a chreid sí a bhí ina thús nua gealladh fúithi. Tairgeadh deis fostaíochta di a bhí foirfe - post dea-íoctha a mheaitseáil a scileanna mar mhúinteoir Béarla. Ach nuair a shroich sí an post, bhuail an fhírinne go crua í: ba chalaois an tairiscint poist. Ní raibh an ról ar chor ar bith cosúil leis an méid a gealladh.

Bhí gach rud sa bhaile tréigthe aici cheana féin — a post cobhsaí, a hárasán, agus an saol a raibh sí ag obair go dian chun a thógáil — ar fad ar son tús úr a thit as a chéile an nóiméad a shroich sí. In ainneoin an teipe croíbhriste seo, níor thug sí suas. Thit sí i ngrá leis an tír, leis an gcultúr, agus le duine speisialta, agus tá sí ag déanamh gach a bhféadfadh sí chun fanacht — ag cur isteach ar phoist gach lá, ag fanacht dóchasach, agus ag brú ar aghaidh.

Is gairmí thar a bheith cáilithe í a labhraíonn sé theanga agus a bhfuil blianta fada taithí aici mar mhúinteoir Béarla. Ba mhaith léi oibriú, cur leis an obair, agus saol nua a thógáil sa Fhrainc, ach faoi láthair, tá ár gcabhair ag teastáil uaithi chun an tréimhse dheacair seo a shárú.

Cabhróidh do thacaíocht le cíos agus costais mhaireachtála bhunúsacha a chlúdach agus í ag leanúint ar aghaidh ag cuardach poist agus ag déileáil leis an mbiúrócraiteacht a bhaineann le fanacht sa Fhrainc go dleathach. Le beagán cabhrach, is féidir léi a sheachaint go mbeidh uirthi filleadh ar an Rómáin agus ina ionad sin deis cheart a bheith aici tosú arís san áit a bhfuil sí tagtha chun glaoch abhaile uirthi.

Smaoinigh ar bhronnadh a dhéanamh — níl aon mhéid róbheag — agus mura féidir leat cur leis go airgeadais, bheadh an saol mór i gceist leis an tiomsaitheoir airgid seo a roinnt.

Taispeáinimis di nach bhfuil sí ina haonar. Cabhraímis léi fanacht sa Fhrainc agus a brionglóid a choinneáil beo.

Go raibh míle maith agat.